Baños de Panticosan, larunbatean, egunsentia euririk gabe etorri zen baina goibel. Pico de los Infiernos-era igo nahi genuen.
Eguraldi-iragarpen desberdinek euririk ez baina gailurrak estalitak egongo zirela adierazi ziguten. Nahiz eta horrela izan, gogoz etorri ginen eta helmugari eustea erabaki genuen.
La Casa de Piedran lo egin genuen eta gosaldu bezain pronto 1700 metroko desnibel metatua eta 20 kilometroko distantzia (joan eta etorria) duen ibilbidea hasi genuen.
Egunsentiak Garmonegro eta Argualas-en tontorrak ukitu zituenenan La casa de Piedra-tik atera ginen. GR11 bidea, marra zuri eta gorriez markaturik, La casa de Piedraren atzetik hartu genuen Caldarés ibaiaren errekazuloa gaiditzeko (I) Ibon de Bachimaña aterpera ailegatu arte (2180 m), Ibon bajo de Bachimañaren onodoan. Zati honek, maíz ibilitakoa, bere edertasun naturala mantentzen du. Ibaiak, errekazuloan, bideari itxura fresko eta basatia ematen dioten ur-jauziak sortzen ditu. Harri irristatsu batzuetatik pasatu ginen baina arriskurik gabe metalezko bost zirgek babesturik daudelako. Asken zatiri La cuesta del Fraile deitzen diote eta izen bereko ur-jauzi bat badauka. Ibilbidearen hasieran hegoalderantz Las Crestas de Foratura fotografiatu genuen eta aurrerago, Ibon de Bachimaña aterperen gertu, Pico Xuans eta Pico Serratoren puntak nabarmentzen ziren.
Bachimaña bajo urtegira iritsi ginen. Eskuineko aldetik harri-piloek eta GR11 marrek jarraitzen dute gure bidea adieraziz. Berehala Ibon alto de Bachimañara pasatu ginen eta eskuneko aldetik jarraitu genuen. 90º-ko bira egin genuen (IM) eta urtegiaren ertzetik pixka bat gorago aurrera egin genuen, urtegia atzean utzi arte. Mendiekialderantz, urtegiaren gainetik, Hego-Marcadou eta Grand Pic de Peterneille.
Mendebalderantz jo genuen GR11 markak eta ibaiaren norabidea jarraituz. Ibones Azules-etara heldu ginen (2400 m). Hau paisaia ederra! . Inguruko mendiek aintziraren edertasun basatia, areagotzen dute. Iparraldean Punta Zarra, Pico Gaurier eta Pico de Piedrafita, mendebaldean Los Infiernos eta Arnales, haien elurtegi iraunkorrekin, antzinako glaziarren aztarnak, eta hegoaldean Pico de Bachimaña. Giro honek eta isiltasunak, lagunen ahotsak eta uraren marmarrak apurtua besterik ez, sentsazio berezia, lasaitasunaren eta berria aurkitzeko itxaropenaren nahasketa, eragin zidaten.
Aurrerago El Cuello de los Infiernos-era ailegatzeko aldapa aldapatsua igo behar izan genuen baina beste ikuspegi ederrak itxaroten zigun, Ibon de Tebarray-k eta bere eskuinera altxatzen den bere izen bereko mendiak osatzen dutena.
Gure ezkerreko harritza pikoak (H) Garmo Blancoren tontorrera eraman gintuen (2986 m). Deitzen dute Garmo Blanco marmolera zuria daukalako eta Los Infiernos-en tontorrak gertu daudela adierazten digu.
Lainoen artean tontorretara zuzentzen den gandorra ikusi genuen, benetan itxura izugarria zeukan. Kontu handiz aurrera egin genuen harri-piloak jarraituz (H) eta noizean behin eskauk erebiliz igarobidea ziurtatzeko. Zapaldatxo batera heldu ginen eta bertan harri-piloek ekialderantz zuzendu gintuen azken 70 metroko desnivel gainditzeko eta mendebaldeko gailurra zapaltzeko (3074 m).
Gero “la marmolera” zeharkatu genuen (HE), gandor zuria eta airekoa, erdiko tontorrera ailegatzeko (3082 m) eta lepo txiki pasatu eta gero (E) ekialdeko tontorra zapaldu genuen (3076 m).
Odeien ondorioz planaz aldatu ginen, gainera ezin genuen hurbilgo gailurrak argazkirik atera. Pondiellos mendilepotik itzuli nahiko genuen baina erdiko tontorraren eta ekialdeko totorraren arteko kanala jaitsi beharko genuen. Ezagutu gabe eta ikuspenik gabe etorri ginen bidetik itzultzea erabaki genuen nahiz eta luzeagoa izan.
Ohar.- Orokorrean Ibai baten edo urtegi baten eskuineko edo ezkerreko aldea hartzen da uraren norabidearen arabera, ez pertsonaren norabidearen arabera. Deskribapenetan oso erreza da okertzea, guretzat persona erreferentzia bezala hartzea erosoagoa delako ura baino.
Ohar.- Mendi hauen harriak metamorfikoak dira. Sortzen dira presio handiak edo temperatura altuak jaso dituzten beste harrietatik. Magmen temperatura altuek harrietan berkristalizazioa eragin zuten. Horrela Los Infiernos-en marmolerak sortu ziren. Lehen begiratuan ikusten diren kaltzitazko kristalek marmola egin zuten.
DATUAK
DISTANTZIA: 20,9 KM
DESNIBEL: 1613M
