Agian egin dudan ibilbiderik gogorrenetako bat da. 2400 metroko desnibel positiboa igo genuen eta 22 bat kilometroko distantzia egin genuen. 14 ordu behar izan genituen osatzeko, bazkaltzeko geldialdiak eta dozenaka argazki ateratzeko behar izan genuen denbora zenbatuz. Paisaia ikusgarria da. Picos de Europa topera: belar-aldapak eta harri-koskor amaigabeak, beste igokada batzuei bide ematen dieten igokadak, zeruan sartzen diren horma bertikalak, infernuraino erortzen diren amildegiak, eta kareharrizko itsaso batean igeri egitearen sentsazio iraunkor hori.
Puente poncebos- Puente Viella.
Autoa Poncebos zubiko aparkalekuan (220 m) utzi eta (M) Cares ibaira joan ginen. Argibideei jarraituz, ibaiaren ibilguaren gainetik igo ginen "Los Collados" iritsi arte (520 m). Cares ibaiaren kanoia, mendebalderantz proiektatzen da, kareharrizko pareta bertikal eta basatiak banatzen dituen ezpatakada handi bat bezala, apur bat beldurtzen dutenak, paisaia eder bat sortuz. Pista jaitsi egiten da (M), bideko tunelak zeharkatzen ditu eta berriro igotzen da, 6 km ingurura, ibaira jaisten hasten den puntuan (430 m) kokatzen den arte, Viella zubia (330 m) aurkitu eta beste aldera igarotzeko.
Puente Viella-Horcada del Turonero Cimero.
Ibaiko giroa maitagarrien ipuina da. Uraren ibilgua, kanoia, errekarriak, urak landutako hormak, ahal duen guztia estaltzen duen landaretza eta, artifiziala izan arren, desentonatzen ez duen zubia, beti hor egon izan balitz bezala.
Viella Zubia gurutzatu bezain laster, harrian zizelkatutako maila batzuk aurkitu genituen. Lanbroak zubiaren inguruak bustitzen ditu eta mailak oso labainkorrak dira. Metalezko sirga bat jarri da pasabide horretan laguntzeko. Une hori gainditu ondoren, Pando Culiembro igotzen hasi ginen (SES). Aldapa aldapatsua da, eta Qintanara (620 m) heltzen da, sigi-saga batzuk egin ondoren. Bidean, abandonatutako etxola eta eraikinen hondakinak agertzen dira. Quintana belardi eremu bat da, non inklinazioa leundu egiten den eta Piedra Bellida-ko kanalaren aurretik dagoen.
Bidezidorretik irten gabe, eta bidea inguratzen duten mugarriei erreparatuta, sakonune txiki baten ezkerraldetik metro batzuk egin, eta, jarraian, gure eskuineko hormetara hurbildu ginen. Pidra Bellida-ko kanaletik igotzen jarraituko dugu, baina 880 metroko kotara iristean, gure eskuinera (H) malda belartsu bat aurkitu genuen, mugarri batekin seinalatua, Horcada del Turonero Cimero-ra (920 m) sarbidea ematen duena. Azken zati honek ia hautematen ez den bide laburra du.
Ondo ikusten den baina belarrak estalita egon daitekeen bide bati jarraituz jaitsi ginen (S). Jaitsiera oso azkarra da eta kontuz hartu behar da ez irristatzeko. Gutxi gorabehera, bideak sigi-saga bat egiten du eta 740 metroko kotara jaisten da, "Canal de la Ría"-rekin bat egiten duen tokiraino. Orduan, hego-ekialderantz aldatzen da eta kanalaren ezkerraldetik igoera leun bat hasten da, martxaren arabera. Ibilbideak aldapa aldapatsua du, lur deserosoa, eta ibilgutik aldentzen da. Mendi-lepo batera iritsi ginen (1120 m), eta han, ezkerretara, "Canal del Agua" zabaltzen da; eskuinetik, berriz, La "Canal de la Ria"-k jarraitzen du.
La Canal del Agua-Collado del Agua
"Canal del Agua"-n sartu ginenean, kontuan izan genituen beste mendizale batzuen aholkuak. Ibilgua bera saihestu genuen, hasieran eskalada pausoak zituelako. Ezkerretik sartu ginen (ikus argazkia), aurrerago sartu ginen errekaren gainetik.
Ibilbideak gora egiten du, gora eta gora, eta igarotzen zaila den horma bat aurkitzen duenean (negu eta udaberrian ur-jauzia) eskuinetik gainditzen du, martxaren arabera, non belar artean bidezidor hondarren bat dagoen. 1700 metroko kotan, kanalaren azken zatiarekin konektatzen duen mendi-lepo batera iritzi ginen. Los Cuetos del Travek hegoaldetik ixten dute kanala. Aurrean daukaguna hartxingadi etzanagoa da, baina oraindik igo behar da. Buruak bukatzea eskatzen dizu, baina aldapa amaigabea da. Azkenik, La Collada del Agua (2140 m) zapaldu genuen. Aurrean, Cabrones edo J.Ramon Lujue aterpearen jaitsiera genuen. Aurrez aurre, ezkerretik eskuinera, ditugun mendiei begira, honako hauek nabarmentzen dira: Rosario eta Teresita orratzak; Cueto Albo; Pico del Albo; Torre Areneras; Neveron de Urriello; La Torre de La Pardida; Torre Cerredo; Pico Cabrones eta Pico Dobresengos.
Collada del Agua- Puente Poncebos.
Babeslekura jaitsi ginen (2000 m) eta han indarrak berreskuratu genituen. Ondoren, jaitsiera (N) jarraitu genuen Bulnesera doazen PR marka zuri eta horiak jarraituz. Lehen zatia Cuetos del Traveren ekialdeko aurpegien azpitik doa. Jaitsiera bat den arren, une batzuetan igotzea tokatzen da, baita "llambria" batzuetatik igotzea ere, eta punturen batean sokak jarri dira pasabidean laguntzeko. Zehazki, soka batek pixka bat ageriko destrepe batean laguntzen du. Ibilbidea Cuestas del Trave eta Amuesaren etxoletara iritzi ginen (1400). Hemen ekialderako norabidea aldatu eta Amuesaren kanalatik Bulneseraino (700 m) jaitsi ginen. Amaitzeko, Tejoko kanala hartu genuen Poncebos-raino (240 m).
* Amaierako oharra.- GPSak ez dira ondo erregistratzen, seinaleek tontorretako hormetan errebotatzen dutelako. Ibilbidea oso sartuta dago tontor artean. Hala ere, trackek orientazio orokorra emateko balio dute. Hori esanda, komenigarria da ibilbide horri ekin aurretik trazadura ondo aztertzea. GPSaz gain, iparrorratza eta mapa ere beharrezkoak dira.
DATUAK:
KONTUZ! NEURKETAK MAPAREN GAINEAN EGIN DIRA, GPSAK EZARTZEN DITUEN DATUAK EZ DIRELAKO FIDAGARRIAK.
DISTANTZIA: 22KM
DESNIBEL: 2400 M
