Fuente Dé-ra joaten naizen guztietan txundituta uzten nau teleferikoa gainditzen duen ia 800 metroko desnibela duen horma erraldoiak. Horma zeharkatzen duten bi bide ezagutzen nituen, Los Tornos, Liordes ibarrera iristeko, eta Llorozako zuloetan amaitzen den Jendudako kanala, Kable ibaiaren ezkerraldean. Baina inoiz ez nintzen igo Cable baino beherago dagoen bidetik, Hacheroren bidetik. Eguna amaitzeko, Peña Vieja igo genuen Kanalonatik.
Fuente Dé (1080 m) aparkalekuaren ekialdeko muturretik pista bat hartu genuen, hesiaren beste aldean, ipar-mendebalderantz igotzen dena, baina laster ipar-ekialderantz aldatzen du da. 1200 m-ko kotan bidebanatze bat dago, ipar-mendebalderantz indartsu igotzen dena, Tornos aldera, Liordes ibarrera iristeko. Guk ipar-ekialdetik jarraitu genuen, gero eta gorago, teleferikoa salbatzen duen paretan gora igo ginen, Fuente Dé haraneko ikuskizuna ikusiz, gero eta beheraxeago gure oinetatik. Ibilbideak ipar-mendebalderantz egiten du, eta beste bidebanatze bat agertzen da. Ezkerreko adarra (IM) Jendudaren kanalarantz doa, ez da gurea, ipar-ekialdetik jarraitu genuen Hacheroaren bidetik. Laster eraikuntza bat agertzen da, eta aurrerago aldapa leundu egiten da; are gehiago, bi aldiz metro batzuk jaitsi ginen, eta, aldi berean, meatze-jardueraren hondarrak dituen eremu bat zeharkatu genuen. Berriz ere maldak indarra hartzen du eta 1580 metroko kotan ezkerrera egin genuen (IM), teleferikoaren etxola gure buruen gainean genuenla. Bidexkatik irten gabe jarraitu genuen, eskuinera (IE) bira berri batek kablearen instalazioetan (1840 m) kokatzen gaituen arte.
Hau da ibilbidearen erdian kafetegi bat aurkitzen duzun mendiko ibilbide bakarrenetako bat. Garagardo batzuen ondoren Peña Viejarantz abiatu ginen. Covarrones Horcadinara eta Horcados Rojos lepora doan pista hartu genuen (IM). Vueltonara iristean, pista makurtzen hasten da eta metro gutxi batzuetan altitudea irabazten du. Horrela, seinaleztatutako bidegurutzera iritsi ginen (2200 m), Kanalonaren oinean, non Peña Viejako norabidea adierazten den, eskuinaldean (E). Kanalonatik igo ginen, gogorragoa azken aldean inklinazioagatik eta harritzarra oso deskonposatuta dagoelako. Horrela Canalonako lepora iritsi ginen (2451 m).
La Canalonaren buru jendarme handi bat dago, La Aguja de la Canalona, eta tarte horri goi-mendiko giroa ematen dio. Mendi-lepotik, Peña Vieja gailurra ikusten da argi eta garbi, hego-ekialderantz; ezkerretara Santa Ana Harriak altxatzen dira, eta eskuinetara Coteras Rojas dorrea.
Gailurrerako azken ahalegina. Bidezidorretik jarraitu genuen, mendi-lepoaren eskuinera (HE), eta Peña Viejako azken tarteari egin genion aurre. Oso harri-zulo deskonposatua da, 150 metroko desnibela altxatzen du bide argirik gabe, eta ez du zailtasunik udan, eskatzen duen ahaleginaz gain. Peña Vieja (2617 m).
Bide beretik itzuli ginen Kable ibairaino, harri-tarteak kontu handiz jaitsiz. Kablera iritsitakoan, belaunei arnasa ematea erabaki genuen, eta eguna amaitu genuen teleferikoarekin jaisten.
DATUAK
