Post honek "mila izarreko hotel batean lotan" izena izan behako luke, zeren Collaradako gailurrean bibak egiteak, ilunabar liluragarri batez eta izarrez jositako zeruaz gozatuz, ez du preziorik. Egia da koltxoia gogor samar zegoela, baina nekeagatik edo aurrean genuen naturaren ikuskizunagatik, ia ez genuen nabaritu.
Bi egunetan egin genuen ibilbidea. Vilanuatik Espatako aterpetik igo eta Trapako aterpetik jaitsi ginen. Guztira 19 km eta 1930 metroko desnibel positiboa izan ziren. Gogorra izan zen niretzat, desnibel handia 13 kiloko motxila batekin.
Ibilbidea Vilanuako gazte-aterpetxean hasten da (960 m). Ekialderantz doan pista hartu genuen, baina 500 metrora eskuinera desbideratu ginen, Pacoko Iturrira eta Espatako aterpera doan bidea markatzen duen zutoin baten argibideei jarraituz. Pinu eta ezpel basoaren barruko bidexkatik jarraitu genuen, lehenik hegoaldetik eta gero ekialdetik, Pacoren iturri eta babeslekura iritsi arte (1230 m). Atseden txiki bat ura edateko eta botilak betetzeko. Basoan gora jarraitu genuen (ipar-ekialdea), baina malda malkartsua da basotik atera eta La Espata aterpea (1680 m) aurkitu arte.
Indarrak berritu ondoren, bokata, (ipar-mendebaldea) pistatik 300 bat metro jarraitu genuen eta ezkerretik bide bat (iparraldea) hartu genuen, mugarri batekin seinaleztatua, kareharrizko paretaraino eraman gintuena. Aldapa asko gogortzen da. Laster tximinia txiki batean sartu ginen, heltzeko kateak dituena. Inklinazioak gogorra izaten jarraitzen du metro batzuetan, eremu etzanago batera iritsi arte (2200 m), "el cubillar de los bueyes". Atsedenaldi berri bat eta Abeteko pasabiderantz (2420 m) jarraitu genuen, Collarada eta Collaradeta artean. Behin pasabidea gaindituta, bideak eskuinetik itzulinguru bat egiten du, sakonune bat saihesteko eta ezkerretik IP mendi-lepoan (2570 m) sartzeko, bi gailurrak lotzen dituen kordelean. Lepoa balkoi bat da IP urtegira eta bere inguruko mendietara begiratzen duena.
Atsedenaldi berri bat eta azken txanpari aurre egin genion (ipar-mendebaldea). Aurreko harritzarra gainditu eta horman sartu ginen, mugarri eta bidexkei jarraituz gailurreko mugarri geodesikoraino. Collarada (2886 m).
Motxilak (armairuak) askatu eta pirinioa gure oinetan zabaldu zen. Iparraldean, lehen lerroan, IP urtegia inguratzen duten mendiak: IP pala, Pico Escarra, Punta del Aguila, Peña de Alcañiz eta Collaradeta. Iparraldean ere, baina bigarren lerroan, erdialdeko Pirinioa, Midi d`Ossau-tik Perdidoraino, Balaitus, Los Infiernos eta Vignemal-etik igaroz. Mendebaldean, Hiru Erregeen Mahaia eta Anie bereizten genituen argi eta garbi. Bibaka atondu genuen, harriz osatutako horma bat berreraikiz, haizetik babesteko eta esterillak eta zakuak zabaltzeko. Afaldu eta ilunabarrez eta gau piriniarraz gozatu genuen, zerua oskarbi zegoela.
Hurrengo egunean, gailurraren mendebaldetik jaisten den kanaletik jaitsi ginen. Kontu handiz jaitsi behar da, hartxintxarrez beteta dagoelako eta irrist egitea erraza delako. Beherago, kanala harritzar bihurtzen da, eta hori ere kontuz jaitsi behar da (hego-mendebaldea). Leku etzanago batera irten ginen eta orientazioa galdu gabe jarraitu genuen. Handik pixka batera, PR marka zuri eta horiak aurkitu genituen, eta hormara iritsi ginen (1880 m), La Trapako aterpetik gertu. Horma Hacharreko kanaletik jaisten da, kate batzuen laguntzarekin. Ez da zaila, baina badu zerbait.
Trapa aterpean atseden hartu genuen. Pistatik jarraitu genuen, baina metro gutxi barru, zutoin adierazle batek eskuinetara dagoen bidezidor bat markatu zigun, Vilanuaraino jaisten dena. Basoan behera jaisten da bidea, eta behin baino gehiagotan zeharkatzen du Trapara igotzen den pista, azkenean Guixaseko harpeetara iritsi arte, Vilanuan.
P.D. GPSrako track-a "Al filo de los impresentable" blogetik hartuta dago. Nire GPSak, ezagutzen ez ditudan arrazoiengatik, ez zuen ibilbidea grabatu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario