lunes, 18 de octubre de 2021

PEÑA LABRA (BOVEDA, CORNON, PEÑA LABRA eta TRES MARES)


 

CASTELLANO

Aspaldi, Alto Campooko zirkua osatzen duten mendien tontor nagusiak zeharkatu genituen. Cordel-etik Cuchillon-eraino Ijan, La Horcada, Cuencaguen, Boveda, Cornon eta Tres Mares-etik igaroz. Peña Labra gelditu zitzaigun kedarrik gabe. Mendebaldetik aldenduta egoteak luzeegi bihurtzen zuen, egun baterako, ibilbide hura. Beraz, oraingo honetan Peña Labrara hurbiltzea erabaki genuen, baina eski-pistetatik egin beharreko bidea eskas samarra egiten zitzaigun. Bóveda, Cornón, Peña Labra eta Tres Mares mendiak elkartzen dituen ibilbide zirkularra antolatuz konpondu genuen.

 


Alto Campooko eski-pistetako aparkaleku handitik, Calgosa eraikinaren ondoan (1640 m), iparralderantz jo genuen CA-916 errepidera iristeko, Solvay babeslekutik gertu. Ibarbidetik gora jarraitu genuen (I), bidezidor ez oso argiei jarraituz, harik eta 2000 metroko kotara iritsi ginen arte, Boveda tontorraren azpian. Mendebalderantz jo genuen, Bovedako tontorrean (2067m) jarri gintuen bidezidor argiari jarraituz. Geroxeago, Kornon (2125 m) gailurrera iritsi ginen, bere postontzi gorri deigarriarekin. Picos de Europamendebalderantz, Peña Labra mendilerroa Cuchillóneta Tres Mares tontorrekinhegoalderantz eta Horcada, Cuencaguen, Ijan eta Cordel ekialderantz ikusteko aukera eman zigun egun garbiak.

 

Cornonetik (HM) Chivo iturrira jaitsi ginen(1993 m). Gelditu gabe, Tres Mares-arantz jarraitu genuenpistatik, baina, eski-pista “Peña Labra” adierazten duen kartel batean geundelabeste isurialdera igaro ginen, bide argi bati jarraituz. Hala ere, bidea gero eta urriagoa egiten da, oso deserosoa bihurtu arte. Pista berreskuratzea erabaki genuen. Zorionez, ganadu arrastoek Peña Labra doan bide nagusia hartu behar genuen punturaino eraman gintuzten. Nahiz eta gure track-ak tarte deseroso honetara daraman, saihestea da nire aholkua. Pistatik igo besterik ez dugu egin behar, irten gabe, eskuinera desbideratze bat aurkitzen dugun arte (2090 m).

 

Pico Tres Mares utzi genuenitzulerarako, desbideratzean sartu gineneta (HM) Tres Mares-ko mendebaldeko isurialdea zeharkatu genuen. Hala, Peña Labra mendilerroko mendilerroan sartu ginen(IM). Metro batzuk geroago, tximinia txiki batetik jaitsi ginen(H), sarrera mugarri handi batekin markatuta dago, Peña Labra ordoki itxurako gailurrera (IM) iristen diren bidezidorrekin bat egin genuen. Oraindik ibilalditxo bat geratzen zen, baina argi zegoen Peña Labra mendilerroaren hegoaldeko aldea. Atentzioa eman ziguten tarte horretan ikusi genituen egitura geologikoek, batez ere arrokadi batek, kareharri batean trinkotutako errekarriz osatutakoak, eta ibilbideko arroken artean nagusi zirenak. Mendihonen forma ere azpimarratzekoa da, altueran zintzilikatutako ordoki bat bezala. Azkenik, gogoratu behar da bi tontor dituela, bi postontzi dituena, lehenengoak gurutze bat duela eta bigarrenak mugarri geodesiko bat. Peña Labra (2027 m).


Bide beretik itzuli ginen, baina Tres Mares-era igotzen den pistara iritsi ginenean ez genuen haren gailurra zapaltzeko aukera galdu (2170 m). Gainera, Peña Labraren panoramika bikaina du. Autora itzultzeko, igotzen ikusi genuen Peña Labra eski pistako karteleraino jaitsi ginen, eta handik (HE), zelaitik zehar,joan ginen autoraino.





DATUAK:


DISTANTZIA: 15,21 KM

DESNIBELA: 1005 M


GPS-RAKO TRACK


IBILBIDEAREN ARGAZKIAK






martes, 12 de octubre de 2021

AIZKORRI OTZAURTETIK (ZEGAMA)

CASTELLANO

 Zegamatik Otzaurte gainera igo ginen, Altsatsura doan errepidean. Goiko aldean, Benta bat dago, eta, haren parean, aparkaleku bat. Bertatik bertatik ateratzen den zementuzko pista batetik has daiteke ibilbidea. Guk zementuzko pistatik jarraitu genuen autoarekin, eta 4 km-ra, gutxi gorabehera, tuneletik eta San Adriango ermitatik gertu dagoen beste aparkaleku batera iritsi ginen. 


Aparkalekutik (840 m) San Adrianera doazen markei jarraitu genien (IM). Basoan sartu eta Mikeleten etxe ondotik igaro ginen berehala. Une horretan mendebalderantz jo genuen, GR12rekin eta Gipuzkoa eta Arabako lautada lotzen zituen Erdi Aroko bidearekin bat eginez. Laster, hego-mendebaldera begira,  ermitara eta San Adriango tunelera iritsi ginen (1040 m). Erdi Aroko bideari jarraitu genion, pagadian barrena, bidegurutze batera iritsi arte. Han, G.R. batzuk elkartzen dira Linategieta mendiaren azpian. GR 12 eta GR121.4 ipar-mendebalderantz doaz, Urbiako zelaietarantz, baina gure helburua iparralderantz zegoen. 



Bidegurutzera iritsi ahala, ezkerretara, mugarri handi batek Linategietara (1180 m) metro gutxitan igotzen den bidea markatzen du. Igo egin genuen. Jarraitzeko, bidegurutzera jaitsi ginen berriro, eta iparralderantz jo genuen zuhaitz baten enborraren gainean, AIZKORRI izena gorriz duen errotulu erraldoi batek adierazten duen bezala. 



Bideak basoan aurrera egiten du, harkaitzera atera arte, Urbiako zelaien gaineko panoramika argituz. Kareharrian gora jarraitu genuen, markak eta bidea galdu gabe, eta Aizkorri (1523 m) gailurrera iritsi ginen, Santo Kristoren ermitarekin eta babeslekuarekin.



Hego-ekialderantz jaitsi ginen, Tontorraundi eta Aitz Tontor Altunaren ekialdeko aldeak zeharkatuz. Jaitsieran, bidea puntu horiz markatuta dago. Hasieran zorabiagarri samarra da, amildegira begiratzen duelako, eta punturen batean sirga bat eta metalezko errefortzu bat ere jarri dira lurrean, irristadak saihesteko. Gero, basoan behera jaitsi eta Sancti Spiritu ermitako zelaietara Mikeletesen etxera heltzeko berriro. Laster ginen aparkalekuan bueltan.