Otsaileko azken-aurreko igandea bikain esnatu zen eta meteoak egun osoan horrela iraungo zuela iragartzen zuen. Linzan 1.600 metroko altueratik aurrera elurra etengabea zen, eta gogorra izan arren, gainean ibiltzeko egoera onean zegoen. Linzako aterpetik Petrechema eta Linzolako La Paquiza tontorrak lotzen dituen ibilbidea ezin hobea izan zen neguko paisaiaz bete-betean gozatzeko.
Linzako aterpetik (1340 m) Linzako leporako bidea hartu genuen (IE). Babeslekuaren ondoan, egurrezko zubi batek erreka gainetik igarotzeko aukera ematen du. Ibilbidea ipar-ekialderantz igotzen da, larre-eremu bat zeharkatuz eta pixkanaka altuera irabaziz. La Paquiza de Linzola mendi-mazelen behealdea zeharkatzen du eta Petrechemako amildegiaren gainetik aurrera egiten du.
Ia lehen urratsetatik, inguruko mendiak ikus daitezke. Gure atzean, mendebalderantz, triangelu perfektua osatuz, Txamantxoia dago, eta ezkerretara Eskaurre Haitza. Gure aurrean, ipar-ekialderantz, Acherito eta Gamuetako Chinebral muturrak gailentzen dira, eta haien presentzia handituz joango da igotzen garen heinean.
Linzako lepora iritsi baino pixka bat lehenago elurra agertu zen etengabe. Azkenean, lepora iritsi ginen (1940 m) eta ikuspegiak La Paquiza de Linzolatik haratago zabaldu ziren. Ukerdi, Budogia, Hiru Erregeen Mahaia, Taula, Mouscaté eta Petrechemako elurtutako moleek gure begirada harrapatu zuten.
Lepoaren aurrean, eskuinetara, Petrechemaren ertz bihurria. Bertara iristeko, metro batzuk jaitsi eta aurrez aurre egin beharrean, (E) igoera txiki bat egin genuen eskuinaldean dugun muinoaren hegalean, ertzera iristeko aukera ematen digun eremu lauago batera iritsi arte. Beste ahalegin bat egin eta gailurrean jarri ginen. Petrechema (2371 m).
Ikuspegiak zoragarriak dira. Gure oinetan, Ansebere orratzak ziztu bizian altxatzen dira, eta ekialderantz, zerumugan, Pirinioetako ardatz-kate elurtua marrazten da. Eskuinetik ezkerrera tontor batzuk izenda ditzaket. Aguerri, Bisaurin, Axpe, Llana de la Garganta, Collarada, IP pala, Punta Escarra, Vignemale, Midi D 'Ossau, Frondiellas, Balaitus eta Arriel.
Bide beretik itzuli ginen Linzako leporaino. Handik, Hiru Erregeen Mahairantz doan bidea hartu genuen (lehenik E eta gero IM), baina Linza eta La Paquiza de Linzola mendilerroak bereizten dituen muino bat ezkerretara utzi ondoren, 500 bat metro egin ondoren, La Paquiza mendi-mazeletara joan ginen (MIM). Ertz gailurrera igotzeko aukera asko daude, bizkorrena iruditu zitzaiguna aukeratu genuen. Laster La Paquiza de Linzola (2105 m) tontorrean geunden.
Lehen aipatutako mendien gaineko ikuspegiek beste angelu bat hartzen dute, eta orain arte ikusi ezin izan ditugunak agertzen dira. Horrela, ipar-mendebalderantz, La Mesaren atzean, Añelarra eta Anie sortzen dira, eta hegoalderantz Lenito, Peña Forca. Alanoak eta Espelunga.
Ertzetik jarraitzeko ezin izan genuen zuzenean sartu. Elurrak pala oso makur bat sortu zuen harkaitzaren gainean. Gailurraren aurreko mendi-lepo txikira itzultzea erabaki genuen, eta handik hegal elurtuari aurre egitea, metro batzuk jaitsiz (kranpoia eta pioleta) harriz egindako terraza bateraino, ertzera (M) igarotzea ahalbidetuz. Beste eragozpenik gabe, jaisten jarraitu genuen, nahiz eta une batzuetan ertzak airekoak diren. Pago gazteen basoan sartu ginen, eta pixka bat beherago Aztaparretako lepora iritsi ginen (1560 m). Handik, bidezidor bat jarraituz (HE), aurrerago pista bihurtuko dena, Linzako babeslekura iritsi ginen berriro.
DATUAK
DISTANTZIA: 15,5 KM
DESNIBEL POSITIBOA: 1230 M
No hay comentarios:
Publicar un comentario