Leongo ipar-ekialdean dagoen Mampodre mendilerrora igotzea erabaki genuen, Riañotik oso gertu. Mendilerro honek erraz konektatutako tontor batzuk biltzen ditu eta oso ohikoa da mendizaleek horietako batzuk elkarlotzea. Guk La Cruz edo Mampodre tontorra, Cervunal tontorra, Valcerrao pikatxoia eta La Polinosa tontorra kateatu genituen, Marañatik abiatuta mendilerroa zeharkatu eta Valverde bailaratik itzultzen den ibilbide zirkular batean.
Neguko irteera bat egin nahi genuen, baina elurra falta izan zitzaigun. Hala ere, hotza izan zen eguneko protagonista. Izan ere, elurra izan genuen, nahiz eta oso elurzulo handiak izan, hotzarekin zarakar gogorra sortzen zutenak, baina kranpoiekin pasa zitezkeen.
Ibilaldia Maraña plazan hasi genuen (1240 m), herriaren izenaren letra handien ondoan eta Mampodre mendilerroa atzean dituela. Kaleen artean, ipar-ekialderantz jo genuen, hirigunetik irten eta Maraña ibaia zubi batetik zeharkatu arte. "La Portillera" izeneko zonalde bateko zelaietan sartu eta hegoalderantz igo ginen, "La Cruz" tontorra, "Salamanquino" tontorra eta "Peñas del Convento" osatzen duten blokearen ekialdeko lepora (1500 m) iritsi arte. Gure aurrean, hegoalderantz, haranaren hondoan, Mampodre errekak izen bereko putzu bat osatzen du eta, jarraian, "Peña del Mediodía" eta "Cervunal" ren hormak altxatzen dira. Gure bideak, ordea, eskuinera (HM) eraman gintuen, "La Cruz" tontorretik, "Las Peñas del Convento" menditik eta "Salmanquino" menditik jaisten diren mendi-hegal malkartsuak zeharkatzeko. Tarte deseroso samarra izan zen, bidezidorrik gabea, landaretza eta arrokak saihesten zituena, baina altuera galdu gabe.
Eremu zabalago batera iritsi ginen (1600 M), eta han mugarri dezente aurkitu genituen. Kranpoiak jarri genituen, elur gogorra agertu zelako. Gure gainean Peñas del Convento-ko horma beldurgarriak altxatzen dira. Elur izoztuz estalitako pista batetik igo ginen (H), eta metro batzuetara, 1740 metroko kotan, mendi-hegal inklinatu batera igo ginen, kranpoiek ederki lan egin zuten lekura. Tarte hori oso inklinatua da, baina goiko aldean leundu egiten du. Bideak mendebalderantz jotzen du Valverde lepora iritsi arte (2100 m). Lepoak, La Cruz Tontorra eta Peñas del Convento bereizten ditu Cervunal tontorretik.
Motxilak utzi eta iparralderantz abiatu ginen. Lepoaren iparraldeko muturrean, elur-arrasto bat igotzen zen Las Peñas del Convento gailurrerantz, baina baztertu eta aurrera jarraitu genuen. Berehala agertzen da Pico Mampodre edo La Cruz-eko hegoaldeko aurpegia. Igoera txiki erraz batekin igotzen da. Lehen esan dudan bezala, ez zegoen elur askorik, baina elurzulo gogortuak nonahi agertzen ziren. Lepoan bat zegoen. La Cruz tontorrera igotakoak hainbat zituen. Horrek zalantzan jarri gintuen kranpoiak eta pioletak eraman ala ez. Batez ere, aireko ertzean izotzezko elurzulo bat balego, nekez zeharkatuko zelako. Azkenean kranpoirik gabe aurre egin genion igoerari, baina denbora pixka bat galdu genuen jarri eta kenduz kranpoiak. Tontorrera eta gailurrera iritsi ginen. La Cruz tontorra (2192 m).
Tontorretik ikusten diren ikuspegiek kantabriar mendilerroaren espektro zabala hartzen dute. Ekialdean Picos de Europa eta Alto Carrion; mendebaldean Las Ubiñas; iparraldean Peña Ten eta hegoaldean Riañoko mendiak.
Valverde lepora itzuli eta Cervunal tontorraren magalak igo genituen (H) (2169 m). Mendi-hegal belartsutik jarraitu genuen (M), metro batzuk behera, Valcerrao pikatxoiraino (2136 m). Jarraian, Cervunal lepora (2027 m) jaitsi ginen, La Polinosa tontorra eta Cervunal-Valcerrao gailurra banatzen dituena. Gure oinetan, ipar-mendebalderantz, Valverde harana dago, eta handik Marañara itzuliko gara.
Orain, ibilbideak (M) Polinosako mendi-mazelak igotzen ditu, hasieran bidexka bat jarraituz eta gero mugarriak. Igoeraren azken zatiak harri deskonposatuak ditu eta deserosoa da. Azkenean, gailurrera iritsi ginen: Polinosa (2159 m). Jarraian, mendebalderantz jaitsi ginen, Valverde izeneko mendi-lepo batean (1940 m) amaitzen den mendi-mazela nahiko okertutik. Hemendik, eskuinetik (I) jaisten jarraitu genuen, lehenengo mendian zehar eta gero bidexka batetik, Valverde errekaraino. Hura zeharkatu eta errekaren eskuineko ertzetik doan bidezidor batetik (I) aurrera egin genuen, errekaren ondoan. Kilometro bat baino gehixeagora, beste ertzera igaro ginen, ezkerraldera. Ibilbidea ekialderantz doa, eta Valverde errekak zeharkatzen duen belardi handi bat sartzen da; noizbait, erreka hori igaro egin behar da. Horrela, errepidera iristen da, eta laster Marañara.
No hay comentarios:
Publicar un comentario