Autoa Pidotik mendebaldera dagoen baserri baten ondoan (1005 m) utzi genuen. Justu parean, pista bat hasten da, Salvorongo mendatera joateko argibide batekin. Ibaiaren paraleloan doan eta pagadi bikain bat zeharkatzen duen pista bati (HMH) jarraitu genion. Tarte honetan bi bidebanatze agertzen dira, bietan eskuinetik jarraitu behar da. Kilometro eta erdira pista ipar-ekialderantz orientatzen da, baina ibaiaren paraleloan jarraitzen du.
Horrela, basotik irten eta txabola batera iritsi ginen (1580 m), Salvorongo portuen oinarrian. Salvorongo zirkuak artzain-irudi tipikoa eskaintzen du, mendiko zelai berdeen gainean bazkatzen ari diren abere-taldeak.
Gure ezkerrean Coriscao altxatzen da, baina oraindik ez dugu gailurrik ikusten. Gailurrera iristeko hainbat aukera daude, edo Salvorongo mendateetan barrena, lehendik ezagutzen genuen ibilbide klasikoa, edo ezkerretik, martxaren arabera, hegoalderantz indarrez igotzen den kortdalera igoz. Aukera honen alde egin genuen. Metro batzuk egin genuen Salvorón haranean, eta berehala ezkerretara egin genuen (E), bide bati jarraituz. Altuera irabazi genuen kordalaren lerroan jarri arte, eta (H) igotzen joan ginen (2171 m) gailurraurrera iritsi arte, gailur nagusitik bereizten gintuen (2158 m) lepora jaitsi eta zailtasunik gabe Coriscaoko gailurrera (2244 m) iritsi ginen.
Bide beretik itzuli ginen, baina komeni da ondoan dauden Salvorongo portuetatik jaisten saiatzea, ibilbide osoagoa delako, zirkularra.
Esan beharrik ez dago Coriscao dela Picos de Europako hiru mendiguneen gaineko panoramikarik onena duen mendia. Litekeena da Espainian ikus daitekeen mendiko postalik ikusgarrienetako bat izatea.
No hay comentarios:
Publicar un comentario