Mañariatik atera ginen (200 m) Urkiolarako norabidean (H) BI-623 errepidetik. Biribilgunean, herriaren irteeran, ezkerraldeko bazterbidera igaro ginen, martxaren arabera, inguruko baserrira iritsi arte. Han, errepidearen paraleloan doan bide bat hartu genuen, GR 229-rekin bat eginez, Mikeldi bidea. Berehala ekialderantz abiatzen da, baserrien artean. Untzillaitzen itzalean aurrera egin du San Martin baselizara (460 m) iristeko, gaztainondoz inguratutako eta euskal mitologiarekin lotutako parajea.
Aurrerago, hegoalderantz egin genuen berriro, Elosuko lepotik eta Gatzagieta baserriaren ondotik igarotzeko. Metro gutxira, GR 229 Atxartera jaisten den puntura iritsi ginen, baina guk Urkiolako santutegirantz jarraitu genuen, kalbarioko begiratokian geratuz, Ailuitzetik Anbotora doan gailurreria ikusteko.
Urkiolan (720 m), tabernaren parean, Saibigainerako bidea hartu genuen (M) bere gurutze ikusgarriraino (943 m). Nekez gozatu ahal izan genuen Eskuagatx, Errialtabaso, Aramotz, Mugarra, Anboto eta Gorbeiako ikuspegiez. Eguraldiak okerrera egiten zuen, eta euria eta lainoak jaisteko ordua zela adierazten ziguten.
Mendebalderantz jaitsi ginen Akalarrako lepoa topatzeko (740 m). Jaitsiera elurrez beteta zegoen y eta luzea egin zitzaigun. Lepoan abeltzaintza-instalazio bat badago eta bertan zutoin adierazle batek markatzen du Mañariarako norabidea Iturriotzeko amildegitik (IE). Bideak Iturrioz errekaren ibilbidea jarraitzen du, benetan erakargarria den pago baso bat zeharkatuz. Gure txangoaren egunean elurra urtzen ari zen eta errekak indarrez jaisten ari ziren. Egia esan, paisaiak inguratzen zaituen une horietako bat izan zen. Pista Urkuleta auzoan amaitzen da, Mañariatik kilometro bat baino gutxiagora.
No hay comentarios:
Publicar un comentario